<< Voorheen - Die wêreldliteratuur is 'n volle orkes - nie 'n dun en eensame fluit nie. Elke taal, selfs die kleinste, is 'n aparte instrument met 'n eie timbre. Literatuur wat in hom volmaak uitgespreek is, word 'n onvervangbare verowering van die mens; gaan dit verlore, ly die hele mensdom skade.
Die digter moet soms na verskillende kante to skiet. Ander kere moet hy van alle skiet vergeet. Net werk en wees. - Volgende >>
die-poësie-is-'n-knooppunt-van-vele-kragte-die-roerlose-punt-tussen-vele-spannings-van-tydsgebeure-tydeloosheid-van-intellek-drif-van-eensaamheid
n.p. van wyk louwdiepoÃsieis'nknooppuntvanvelekragtedieroerlosepunttussenspanningstydsgebeuretydeloosheidintellekdrifeensaamheidwerkingnabuiteabsoluteskoonheidstofdaagliksetaalsodanookditeiepersoonlikheidsestrewevolkbestaandie poësiepoësie isis 'nn knooppuntknooppunt vanvan velevele kragtedie roerloseroerlose puntpunt tussentussen velevele spanningsvan tydsgebeuretydsgebeure enen tydeloosheidvan intellekintellek enen drifvan eensaamheideensaamheid enen werkingwerking nana buitevan 'nn absoluteabsolute skoonheidskoonheid enen diedie stofstof vanvan diedie daagliksedaaglikse taalso dandan ookook isis ditdit diedie knooppuntknooppunt vanvan 'nn eieeie persoonlikheidpersoonlikheid sese strewestrewe enen 'nn volkvolk sese bestaandie poësie ispoësie is 'nis 'n knooppuntn knooppunt vanknooppunt van velevan vele kragtedie roerlose puntroerlose punt tussenpunt tussen veletussen vele spanningsvan tydsgebeure entydsgebeure en tydeloosheidvan intellek enintellek en drifvan eensaamheid eneensaamheid en werkingen werking nawerking na buitevan 'n absoluten absolute skoonheidabsolute skoonheid enskoonheid en dieen die stofdie stof vanstof van dievan die daagliksedie daaglikse taalso dan ookdan ook isook is ditis dit diedit die knooppuntdie knooppunt vanknooppunt van 'nvan 'n eien eie persoonlikheideie persoonlikheid sepersoonlikheid se strewese strewe enstrewe en 'nen 'n volkn volk sevolk se bestaan
<< Voorheen - Die wêreldliteratuur is 'n volle orkes - nie 'n dun en eensame fluit nie. Elke taal, selfs die kleinste, is 'n aparte instrument met 'n eie timbre. Literatuur wat in hom volmaak uitgespreek is, word 'n onvervangbare verowering van die mens; gaan dit verlore, ly die hele mensdom skade.
Die digter moet soms na verskillende kante to skiet. Ander kere moet hy van alle skiet vergeet. Net werk en wees. - Volgende >>